پدر وینگ‌چون در اروپا
استادبزرگ کیت. آر. کرنشپخت
کیت.آر. کرنشپخت درسنین ابتدایی اشتیاق خود به ورزش‌های رزمی و آمادگی جسمانی را کشف‌کرد. حتّی در مدرسه نیز، دعوا و زدوخورد و خواندن آثار مربوط به هنرهای رزمی آسیایی، که در آن زمان به طور گسترده شناخته‌شده نبود، از علاقه‌های او به شمار می‌رفت. درواقع علاقه به خواندن این مطالب –که تا حدودی توسط آموزش خصوصی معلمان آسیایی ترغیب می‌گشت- تا آنجا پیش‌رفت که برای مدّت کوتاهی این جوانِ خودآموخته و استاد آینده را بکلّی از مطالعه امتحانات دبیرستان غافل‌کرد. مربّی بزرگ سازمان وینگ‌چون اروپا تنها پس از آنکه دوره آموزشی مترجمی و دوره خدمت به عنوان افسر پلیس را گذراند فرصت مطالعه یافت و در بار دوم توانست امتحانات دبیرستان را بگذراند.
مطالعات دانشگاهی و هنرهای رزمی
مطالعات بعدی در زمینه زبان‌های باستانی و مدرن، فلسفه، الهیّات و حقوق برای او زمینه‌ای مناسب فراهم کرد تا به عنوان معلم زبان و ورزش در یک دبیرستان، انگلیسی تجاری در یک دانشگاه، به عنوان نیروی زندان و به همراه نیروهای ناتو فعالیّت کند. امّا علیرغم فعالیّت‌های بسیار متنوع تدریس که تا سال 1987 کرنشپخت را مشغول خود کرده‌بود، او همواره مطالعاتش را در زمینه هنرهای رزمی ادامه می‌داد. کرنشپخت قبلاً ورزش‌های رزمی را با کشتی آزاد، کشتی کچ ، جوجیتسو و جودو در اواخر دهه 1950 شروع کرده‌بود. او متعاقب این سبک‌ها کمپو، کونگ فو شائولین، شوتوکان و کارته وادوریو، کو- بودو، هاپکیدو، تکواندو، آیکیدو و اسکریما (سیستم جنگی چوب و سلاح‌های بُرنده تیغه‌ای فیلیپینی) و انواع گوناگونی از رشته‌های رزمی تایلندی را تجربه کرده بود. او در سال 1967 حلقه افسانه‌ای بودو را بنیانگذاری کرد؛ این حلقه اولین انجمن هنرهای رزمی آلمانی بود که خود را وقف کونگ‌فو اصیل چینی کرده بود.
کرنشپخت اولین بار در اوایل دهه 1970 در محله‌های سکونت چینی‌های مقیم شهرهای بزرگ اروپا با هنر رزمی ایپ‌من، که احتمالاً کارآمدترین سیستم کونگ‌فو چینی است، آشنا گشت. او در آن زمان وینگ‌چون را که پیش از آن در آلمان ناشناخته بود، به عنوان شاخه‌ای جدا در حلقه بودو جای داد.
او در سال 1975 با پیشنهاد جوزف چنگ، استادش در وینگ‌چون (Wing Chun) ، لیونگ‌تینگ، عالی‌رتبه‌ترین استاد وینگ‌چون (Wing Tsun) چینی ( درجه 10 استادی) را به آلمان دعوت کرد و با این کار مسیری را آغاز‌کرد که در نهایت برای وی لقب "پدر وینگ‌چون در اروپا" را به ارمغان آورده‌است. از آن پس بازدید سالانه 2 تا 3 مرتبه‌ای لیونگ‌تینگ از آلمان و برگزاری سمینار برای مربیّان و هنرجویان، بصورت برنامه‌ای ثابت درآمد.
کرنشپخت از سال 1976 ریاست سازمان مستقل ای. دبلیو. تی. اُ (سازمان وینگ‌چون اروپا) را عهده‌دار بوده‌است. این سازمان سیستم لیونگ‌تینگ را به عنوان تنها سیستم صاحب امتیاز در اغلب کشورهای اروپایی (بجز مجارستان، هلند و چند کشور دیگر) نماینگی می‌کند.
در سال 2000 استاد بزرگ لیونگ‌تینگ درجه 10 استادی، که تا آن زمان تنها خود وی داشته‌است، را به کرنشپخت اعطا‌کرد. استاد بزرگ کرنشپخت ریاست افتخاری انجمن بین‌المللی وینگ‌چون (Wing Tsun) و مدیر مادام‌العمر انجمن ورزش وینگ‌چون (Ving Tsun) می‌باشد.
کرنشپخت در سال 1982 آکادمی وینگ‌چون را در قصر لانگِنزِل در نزدیکی هیدِل‌برگ تأسیس کرد و با این کار پیشه مربیگری وینگ‌چون را ایجاد نمود. او تا به امروز نیز کار بر روی توسعه بیشتر این برنامه آموزشی را ادامه داده‌است. جریان اطلاعات سبک، برای حدود 1000 مدرسه وینگ‌چون توسط مجله خصوصی انجمن، یک وب‌سایت و یک مجله برای اعضاء، انتشار منظم اطّلاعات، همایش‌های گوناگون و تألیفات تخصصی وینگ‌چون که استاد بزرگ کرنشپخت در چاپ‌خانه مخصوص سازمان ای. دبلیو. تی. اُ منتشر می‌کند، فراهم می‌گردد.
مدرّس دانشگاه
در سال 1993 استاد بزرگ کرنشپخت این ایده را در سر پروراند که وینگ‌چون را صرفاً به شیوۀ سنّتی تدریس نکند بلکه به شیوه علمی و از طریق دانشگاه‌ها آن‌را تدریس کندو اشاعه دهد؛ جایی که وی در آنجا مطالعات را خود را از نو آغاز نمود و به درجۀ استادی نائل‌گشت.
او همچنین از دانشگاه ملّی پلاودیف در بلغارستان کرسی مدعو در تربیت‌بدنی و هنرهای رزمی را احراز نمود. این دانشگاه در سال 1999 به منظور قدردانی از دستاوردهای وی در هنرهای رزمی اولین مدرک دکترای افتخاری این رشته را به وی اعطا نمود.
در سال 2004 بالاخره زمان آن فرارسید که با همکاری دانشگاه ملّی پلاودیف و در ظلّ عنایات پروفسور دکتر مارگاریتُف، که بعدها به وزارت ورزش منصوب گشت، کرنشپخت بتواند اولین دوره آموزشی ورزش ( با تخصّص وینگ‌چون ) را با حدود 35 دانشجوی آلمانی، اتریشی، و سوئیسی راه‌اندازی کند. اکثریت قریب به اتّفاق آنها مطالعات خود را با درجۀ کارشناسی و یا کارشناسی ارشد به پایان رساندند و دو تن از آنان از آن زمان تاکنون بررای دریافت درجۀ دکتری تحصیلات خود را ادامه داده‌اند.
در سال 2006 استاد بزرگ کرنشپخت که در این مدّت عضو افتخاری شورای آموزشی دانشگاه بود، کرسی استادی افتخاری آکادمی ورزشی در صوفیه را نیز احراز نمود.
در سال 2009 استاد کرنشپخت توانست بالاترین سطح امتحان جامع برای دریافت دکترای کامل را بگذراند.
کرنشپخت از تابستان/ پاییز 2012 با همکاری دانشگاه‌های بریتانیایی و بلغاری دوره‌های آموزشی دانشگاهی در رشته " نظریه و کاربرد هنرهای رزمی"را برای درجه کارشناسی و"نظریه و کاربرد وینگ‌چون"را برای درجه استادی برنامه‌ریزی کرده‌است.
اگرچه کرنشپخت تقریباً همۀ روزهای هفته را تدریس می‌کند، امّا بازهم مجالی برای فعالیّت‌های بین‌المللی برای حمایت از ورزش‌های رزمی می‌یابد. به عنوان مثال او هم‌اکنون بر روی یک پروژه پژوهشی شخصی کار می‌کند که هدف آن یافتن شیوه‌های جایگزین برای "خنثی‌کردن موقعیّت‌های بالقوّه خشن" می‌باشد. به علاوه، این پژوهش فقط در حدّ نظریه صرف نمی‌باشد بلکه ارزش خود را در فعالیّت‌های روزمره واحدهای پلیس ویژه اروپا، که وی مشاور دائمی آن می‌باشد، آشکارا به محک آزمون نهاده و به اثبات رسیده‌است.
کرنشپخت در کتاب‌هایش با عنوان "دفاع رعدآسا- بهترین دفاع حمله است"، و "آخرین گزینه همان اولین گزینه است" و مجلّدهای "منطق جنگ"، برای ، اکنون این امر را مقدور ساخته‌است تا افراد عادّی امّا علاقه‌مند، از دانش وی در خصوص جلوگیری از خشونت بهره ببرند.
کرنشپخت همچنین عضو انجمن بین‌المللی مدرسینی است، که علاوه بر تدریس در دانشگاه، مربیان هنرهای رزمی نیز می‌باشند. آنها به منظور ارتقاء هنر رزمی به سطوح علمی بالاتر، نشست‌هایی را به طور منظم برگزار می‌کنند.